Gölgeyi Arayan Ağaç – bir hikaye

Gölgeyi Arayan Ağaç

Bir zamanlar, uzak bir ormanda yaşlı bir ağaç vardı. Bu ağaç, ne kadar büyük ve görkemli olursa olsun, bir şeyi hep eksik hissederdi: Gölge.

Günlerden bir gün, güneş her zamankinden daha parlak doğmuştu. Ormanın diğer ağaçları güneş ışığını keyifle yudumlayarak huzur içinde büyürken, yaşlı ağaç bir köşede sessizce gölgesini arıyordu. Yıllar içinde kökleri derinlere inmiş, dallarıysa gökyüzüne doğru yükselmişti. Ama gölgesi… Hep eksikti.

Bir sabah, ormanın kuytusunda bir kuş ona yaklaşarak sormuş:

— Neden bu kadar üzgünsün, büyük ağaç?

Yaşlı ağaç başını eğdi ve:

— Gölgem yok, genç dostum. Herkesin bir gölgesi vardır, ama ben gölgesizim. Gölgesiz büyümek zor, yalnız kalıyorum. Diğer ağaçlar serin ve rahat bir gölgenin keyfini çıkarırken, ben her gün güneşin kavurucu ışıklarına maruz kalıyorum.

Kuş, yaşlı ağacın yanına konarak başını eğdi ve düşündü. Sonra uçarak ormanın derinliklerine doğru gitti. Bir süre sonra, ormanın derinliklerinden farklı ağaçların gölgeleriyle dolu bir grup geldi. Aralarından en yaşlısı, başka bir büyük ağaçtı.

— Burada gölgeyi arayan bir ağaç olduğunu duydum, dedi o büyük ağaç. Senin gölgenin eksik olduğunu söylüyormuşsun.

Yaşlı ağaç, şaşkın bir şekilde bakarak:

— Evet, doğru. Gölgem yok, dedi.

Büyük ağaç gülümsedi ve:

— Gölgenin eksik olduğunu düşünme. Gölge, sadece ışığın arkasında durduğu bir şeydir. Eğer sen yalnızca güneşin ışığında kalırsan, o zaman senin gölgen hep kaybolur. Gölgeyi aramak, ışığa yaklaşmaktan değil, gölgeni ışığın olmadığı yerlerde bulmaktan gelir. Bazen, bir adım geri çekilmek, bir başkasının ışığına engel olmadan, seni en çok istediğin gölgeyle buluşturur.

Yaşlı ağaç, büyük ağacın sözlerinden derin bir huzur aldı. Birkaç gün boyunca, güneşin ışığını alacak şekilde daha düşük dallara yerleşti. Ardından, öğleden sonra, güneşin ışığı çok daha düşük bir açıyla vurduğunda, yıllar sonra ilk kez tam altına kendi gölgesinin düşmeye başladığını fark etti.

Gölgesi, ışığın kaybolduğu yerlerde ve her zaman büyüdükçe derinleşen bir huzur getirdi. Yaşlı ağaç, belki gölgesini bulmuştu ama en önemli şeyin ışığın ve gölgenin bir arada var olması olduğunu öğrendi.

Ve o günden sonra, ormanda diğer ağaçlar ona her zaman büyük bir saygı gösterdi, çünkü yalnızca ışıkla değil, gölgeyle de büyümeyi bilen bir ağaçtı o.

 

Umarım hoşuna gitmiştir. Bu hikaye bana, bazen aradığımız şeylerin en beklenmedik yerlerde ve zamanlarda bulunduğunu hatırlatıyor. 😊